باران گفت : (( بغض انتظارت را بشکن ))

من گفتم : (( تنها بهانه ی بودن من است.))

گفت : (( دلدادگی،دیوانگی است.))

گفتم : (( دیوانگی ، رسم عاشقی ست.))

گفت : (( او نمی آید.))

گفتم : (( من منتظر می مانم.))

گفت : (( از جفایش نمی ترسی؟))

گفتم : (( انتظار آمدنش آرامم می کند.))

گفت : (( می دانی دلش دیوانه ی دیگری است؟))

گفتم : (( با این بهانه ، من نامهربان نمی شوم.))

گفت : (( او تنها نیست ، تو تنها مانده ای.))

گفتم : (( تنها مانده ام تا اورا ببینم.))

گفت : (( مگذار بیش از این دلت غصه دار شود!))

گفتم : (( دلم از روزی که او را ندیدم غصه دار شده.))

گفت : (( می دانی کجاست ؟))

گفتم : (( تو می دانی ؟... به من بگو!))

گفت : (( تاب دیدن اشکهایت را ندارم.))

گفتم : (( جان دلتنگی ات بگو! تو تا دلتنگ نشوی نمی باری.))

گفت : (( قسم بخور جان نمی دهی.))

گفتم : (( دلم لرزید ، تو که بی رحم نبودی.))

گفت : (( بگذار سکوتم آرامت کند.))

گفتم : (( اینگونه من تاب و تحمل ندارم.))

گفت : (( دلت را به دلتنگی من بسپار تا بی قرارتر نشوی!))

گفتم : (( تو می دانی دلتنگی من چگونه است؟))

گفت : (( چشمهایت راز غریبی دارند.))

گفتم : (( اما رازش را او هیچ وقت پیدا نکرد.))

گفت : (( او بی وفا بود.))

گفتم : (( جان من!با او مهربان باش!))

گفت : (( می دانی چه می کند؟))

گفتم : (( تو بگو تا بدانم!))

گفت : (( از جفای روزگار بترس!))

گفتم : (( او کجاست؟))

گفت : (( او...او سر قرار ، در کوچه ی عشق است.))

گفتم : (( باور نمی کنم.))

گفت : (( می دانم.))

گفتم : (( نمی دانی ... نمی دانی ... تو از عشق من نمی دانی.))

گفت : (( گریه کن!))

گفتم : (( گریه تنها سهم من از بودنم است.))

گفت : (( او لیاقت ندارد.))

گفتم : (( دلگرفته ام.))

گفت : (( بغض انتظارت را بشکن!))